Het verhaal van TU-THUC - The Land of Bliss - Sectie 2
Hits: 1030
LAN BACH LE THAI 1
Maar op een dag kreeg hij heimwee en sprak hij de wens uit om voor een kort bezoek terug te gaan naar zijn geboortedorp. GIANG HUONG probeerde te voorkomen dat hij wegging, maar hij bleef verdrietig en wilde niet genieten van zoete muziek of het zachte gouden maanlicht, of enig ander hemels genoegen.
De feeënkoningin, die werd geraadpleegd, zei:
« Dus wil hij terug naar de wereld van zwoegen en verdriet beneden. Dan zou zijn wens vervuld moeten worden, want wat heeft het voor zin hem hier te houden, zijn hart nog beladen met aardse herinneringen? »
GIANG HUONG barstte in tranen uit en de scheiding was pijnlijk. TU-THUC werd gevraagd zijn ogen even te sluiten. Toen hij ze weer opende, besefte hij dat hij weer op aarde was, op een vreemde plek. Hij vroeg de weg naar zijn eigen dorp, en de mensen antwoordden dat hij er al in was. Toch leek hij het niet te herkennen. In plaats van een modderige oever en een boot die passagiers naar het naburige dorp bracht, zag hij een nieuwe brug met veel mensen die hij nog nooit eerder had ontmoet, heen en weer. Op de plek van een groen veld en een drassig weiland ontstond een welvarend marktplein.
« Of ik ben misleid, of ik ben gek geworden », aldus TU-THUC. « Oh jee, wat kan het zijn? wat kan het zijn ? »
Hij keerde terug, volkomen overtuigd dat dit niet zijn eigen dorp was. Onderweg ontmoette hij een oude man.
« Pardon, eerbiedwaardige grootvader,» zei hij tegen de oude man, « mijn naam is Tu-Thuc en ik ben op zoek naar mijn geboortedorp. Zou u zo vriendelijk willen zijn mij de weg ernaartoe te wijzen? »
« Tu-Thuc? Tu-Thuc? » de oude man leek hard in zijn hoofd te zoeken. « Ik heb gehoord dat een van mijn voorouders, het hoofd van het Tien-Du-district, Tu-Thuc heette. Maar hij nam ongeveer honderd jaar geleden ontslag uit zijn ambt, vertrok naar een onbekende bestemming en kwam nooit meer terug. Het was tegen het einde van de Tran-dynastie en we staan nu onder de vierde koning van de Le-dynastie. »
TU-THUC deed verslag van zijn wonderbaarlijke ervaring, rekende af en besefte dat hij slechts honderd dagen in het Land van Gelukzaligheid was gebleven.
« Ik heb gehoord dat in het Land van Gelukzaligheid een dag even lang is als een jaar op aarde. Dan ben je mijn meest eerbiedwaardige voorvader Tu-Thuc. Laat me je alsjeblieft je oude verblijfplaats laten zien. »
Hij leidde hem naar een verlaten plek, waar niets anders te zien was dan een oude, ellendige, vervallen hut.
TU-THUC was zo ongelukkig en teleurgesteld, want alle mensen die hij kende waren nu dood, en de jonge generatie had nieuwe gewoonten en manieren die hem volledig verbijsterden.
Dus ging hij weer op zoek naar het sprookjesland en ging de blauwe bossen in, maar of hij het weer had gevonden of verdwaald was in de bergen, niemand wist het.
…worden vervolgd in hoofdstuk 2 …
OPMERKINGEN:
1 : RW PARKES 'Voorwoord introduceert LE THAI BACH LAN en haar korte verhalenboeken: “Mrs. Bach Lan heeft er een interessante selectie van samengesteld Vietnamese legendes waarvoor ik graag een kort voorwoord schrijf. Deze verhalen, goed en eenvoudig vertaald door de auteur, hebben een grote charme, niet in de laatste plaats afgeleid van de betekenis die ze overbrengen van bekende menselijke situaties gekleed in exotische kleding. Hier, in tropische omgevingen, hebben we trouwe minnaars, jaloerse vrouwen, onvriendelijke stiefmoeders, waar zoveel westerse volksverhalen van worden gemaakt. Eén verhaal is het inderdaad Assepoester opnieuw. Ik vertrouw erop dat dit boekje veel lezers zal vinden en vriendelijke belangstelling zal opwekken in een land waarvan de huidige problemen helaas bekender zijn dan haar vroegere cultuur. Saigon, 26 februari 1958. '
2 :… Updaten…
BAN TU THU
07 / 2020
OPMERKINGEN:
◊ Inhoud en afbeeldingen - Bron: Vietnamese legendes - mevrouw LT. BACH LAN. Kim Lai An Quan-uitgevers, Saigon 1958.
◊ Uitgelichte sepia-afbeeldingen zijn ingesteld door Ban Tu Thu - thanhdiavietnamhoc.com.
ZIE OOK:
◊ Vietnamese versie (vi-VersiGoo): DO QUYEN – Câu chuyen en TINH BAN.